Zou ik zijn hoofd na kunnen maken met legoblokjes? Dit is typisch zo een gedachte die ik kan krijgen als ik te lang moet luisteren in een training of workshop. Vaak zit ik ook in gedachte ondersteboven op mijn stoel of sla ik met mijn hoofd ritmisch op tafel en roep daarbij ‘Why Lord why?!?. Ik ben zeer bedreven in het maken van doodles en heb ook altijd pen/potlood/marker/stift/fineliner en papier bij me.
De oorzaak van mijn probleem is inmiddels bekend en met mijn geestelijke gesteldheid heeft het gelukkig weinig te maken. De diagnose: ik denk vaak in beelden en als iemand heel lang aan het praten is, of in mijn ogen absurd veel woorden nodig heeft om iets uit te leggen, dan wordt ik onrustig. Mijn spanningsboog is van nature al vrij kort en dan ben ik ook nog eens slechthorend waardoor het extra veel energie kost om lang te luisteren. Ik heb geleerd om mijn onrust niet direct te laten blijken (dat schijnt namelijk sociaal ongepast te zijn ;-), maar ik vraag mij wel vaak af waarom sommige mensen toch zo bizar veel woorden nodig hebben om, in mijn ogen dan, iets ontiegelijk eenvoudigs uit te leggen.
Dennis houd van tekeningetjes en samenvattingen. Dennis houd van duidelijke taal, van verbeelding en fantasie. Op school was mijn korte spanningsboog en het feit dat ik vaak snel door heb wat iemand probeert uit te leggen een behoorlijk handicap. Ik kwam, vonden zij, ongeïnteresseerd over en dat werkte niet in mijn voordeel. Ik hou van boeken en in creatieve zin natuurlijk ook enorm van woorden en taal, maar ik heb zakelijk gezien liever dat iemand eerst de clou verteld en daarna de onderbouwing zodat we er over kunnen praten.
In mijn vakgebied blijkt mijn ‘handicap’ een absolute zegen te zijn. De wolligheid die veel bedrijven hanteren om uit te leggen wat ze doen of wie ze zijn werkt totaal niet. Als je jouw bedrijf goed wil presenteren dan moet je in hele korte tijd tot de kern van de zaak kunnen komen. Vanuit die kern, de basis, maak je de vertaling naar vormgeving. Ik zie met zeer grote regelmaat communicatiematerialen en huisstijlen voorbij komen waarvan ik niet direct kan bepalen welk doel zij dienen. Soms ziet het er wel goed uit, maar als je gaat lezen komt het vaak op mij over als verdedigen ‘dat je echt wel iets kan hoor’ of is het een droge opsomming van al jouw kennis i.p.v. beschrijven hoe jij je klanten gaat helpen en welke problemen je voor ze gaat oplossen. Soms kom ik er helemaal niet achter wat een bedrijf doet. Dit is zo verschrikkelijk jammer! Heb ik ook een artikel over geschreven trouwens… mag je straks lezen (in het kader van niet nu, even de aandacht erbij houden) Blog: seks zonder klaarkomen.
Ik heb van mijn beperkingen mijn kracht gemaakt en daar help ik nu andere bedrijven mee. Door mijn ervaring heb ik geleerd welke vragen gesteld kunnen (of moeten) worden om tot de kern van de zaak te komen. Luisteren, écht luisteren, daar gaat het om. Gelukkig heb ik veel andere ‘gehandicapten’ om mij heen (of misschien is ‘team van experts’ een betere benaming). Het blijkt dat er meer mensen zijn zoals ik alleen dan met een handicap op een ander vakgebied. Top! Samen kunnen we lekker onaangepast zijn en échte oplossingen voor onze klanten bedenken en implementeren.
Wat is jouw handicap en waarom werkt dat (nu inmiddels) wel voor je?
PS. Als je zwaar/meervoudig ‘gehandicapt’ bent op een vakgebied gerelateerd aan die van mij… koffie/bier/lunch?
