Creatief ‘klooien’. Als kind had ik deze behoefte al in de zin van ‘wil graag weten wat er gebeurd als ik dit of dat doe’. Als ik iets wil weten kan ik daar dan ook vele uren/dagen aan besteden. Als 9 jarig kind vroeg ik mij bijvoorbeeld eens af of ik een elektrische lift kon bouwen van lego die mijn Donald Ducks 1,5 meter omhoog konden brengen naar mijn bed (hoogslaper)… en ja dat kon. 4 Ducks tegelijkertijd of 1 schaaltje met chips (ik moest al vroeg ingewikkelde keuzes maken). Ik ontwierp als 10 jarige plattegronden van huizen/villa’s en kantoren om te kijken hoe dat precies werkte met verhoudingen en schaalverdeling. Achteraf bleek dat ik huizen ontwikkelde met muren van 1 meter dik, maar de indeling/inrichting klopte dus wel! (al waren er wat veel zwembaden in huis). Mijn zussen en ik hadden als kind ook al een ronduit indrukwekkend collectie creatieve materialen tot onze beschikking voor onze experimenten. Grote dank aan onze ouders die ons hiermee hebben gesteund.
Het huidige experiment
Eigenlijk is dat kinderlijke klooien nooit weggegaan en is het nog steeds de drijfveer van mijn creativiteit. Momenteel ben ik weer aan het ‘klooien’ met fotografie. Ik fotografeer al bijna 20 jaar. Tegenwoordig net als de rest van de wereld voornamelijk digitaal, maar mijn voorliefde (en misschien zelfs voorkeur) voor analoge fotografie is altijd gebleven. Binnenkort ga ik weer op pad met mijn trouwe werkpaard in de vorm van mijn Bronica ETRSi – 1,8 kilo pure fotografie waarmee je naast foto’s maken waarschijnlijk ook een tentharing in de grond kan rammen. Heerlijke camera!
Maar, in het kader van experimenteren, is het experiment is nu gestart met het uitlaten van mijn old school camera’s in combinatie met rolfilm die al 8 jaar over datum is (en slecht bewaard, te warm, etc). Anders gezegd, het is volstrekt onduidelijk wat hier uit gaat komen. The way I like it. Doen de camera’s het überhaupt nog en wat is er over van die films?
Ik ben het experiment gestart met mijn AGFA Clack uit de jaren 60. Voor menig 40 of 50 plusser een herkenbare camera denk ik aangezien het dé gezinscamera van de jaren 60 is geweest. Menig fotograaf is ook ooit begonnen met een Clack.
Hieronder enkele resultaten van het AGFA Clack experiment:
Resultaat/conclusie – Aanradertje dit experiment! Lekker nadenken voor je een foto maakt i.p.v. 1000 foto’ schieten voor jan doedel en dan trots zijn als er 2 ‘toppertjes’ tussen zitten. Er gaan maar 9 foto’s op een rolfilmpje in de Clack en ik heb geen zin om elke keer een filmpje te wisselen. Maar wat vooral leuk is is die onzekere uitkomst. Dat wachten tot je filmpje ontwikkeld is en dat je op de lichtbak pas kan zien wat het is geworden. Volgende keer ga ik wel vanaf statief schieten en dan worden het echt gave foto’s denk ik. De ontspanknop gaat wat zwaar en de camera weegt niks… bewegingsgevoelig dus.
Binnenkort ga ik mijn Lubitel uitlaten. Een Sovjet plastic tweeoog 6×6 camera uit de jaren 60. Kijken of die het nog doet! En daarna heb ik nog een AGFA Billy, en nog wat 6×6 camera’s uit de jaren 50 en nog een 100 jaar oude plaatcamera (maar heb geen idee hoe dat werkt … hoor ik hier een nieuw experiment?)
